Alan noemde de kat Scout, een eerbetoon aan zijn waakzame geest en de moed die hij had getoond. Scout vestigde zich in Alan’s huis alsof hij er altijd al had gehoord, zijn aanwezigheid vulde het voorheen lege huis met warmte en gezelschap.
Alan en Scout werden al snel onafscheidelijk. Alan voelde een gevoel van vernieuwing, een nieuw hoofdstuk dat zich ontvouwde. De storm die ooit zo ontmoedigend had geleken, had hem uiteindelijk het grootste geschenk gebracht: een liefdevolle vriend en een metgezel voor hem.