Toen Alan de tuin naderde, zag hij de kat, opgerold in een kluwen bij het hek. Zijn vacht was gematteerd en vuil, nauwelijks te onderscheiden van de besneeuwde grond. Hij ging dichterbij, zijn hart ging sneller kloppen van bezorgdheid en voorzichtigheid.
De kat bewoog niet, je zou hem voor dood kunnen aanzien, ware het niet dat hij vreemde geluiden maakte. Maar toen hij zijn hand uitstak, schoot de kop van de kat omhoog, zijn ogen wild. Een diep, dreigend gesis klonk uit de kat, zijn tanden ontbloot in een snauw die Alan op zijn plaats deed bevriezen.