Eindelijk was de dag aangebroken waarop het opvangteam het babyhert naar zijn nieuwe thuis zou brengen. Allan knielde naast het hertje en gaf het een laatste, zachte aai over zijn vacht, terwijl hij het gewicht van het moment voelde. Het hertje keek naar hem op met vertrouwenwekkende ogen en toen het werd weggeleid, vestigde zich een stille pijn in zijn hart, het afscheid moeilijker dan hij zich had voorgesteld.
Toen de vrachtwagen verdween in de besneeuwde horizon, bleef Allan zwijgend staan, zijn hart zwaar maar vol. Op dat moment realiseerde hij zich dat de storm niet alleen zijn moed op de proef had gesteld, maar hem ook had herinnerd aan de stille kracht van mededogen en wilskracht.