Richard bracht hele nachten door met het bekijken van hun oude video’s op zijn telefoon – verjaardagen, vakanties en rustige zondagochtenden. Adeline lachte bijna altijd, maar nooit om hem. Hij zette de beelden op pauze en keek beter. Waarom had ze nooit echt geprotesteerd tegen de beschimpingen die hij haar had toegeworpen?
Hij ging verder met de foto’s, honderden opgeborgen in keurige digitale albums. Op elke foto poseerde hij zelfverzekerd terwijl zij net genoeg naar hem toe leunde om het plaatje compleet te maken. Het was een galerij van illusies, samengesteld bewijs van een gelukkig leven dat hij van haar had geëist. Dat zag hij nu.