Jaren verzachtten het schandaal, maar niet de herinnering. Hij was nu gewoon een vergeten gezicht – de man die zijn vrouw achterliet bij een benzinestation. Toen hij eindelijk weer lachte, om iets onbelangrijks, schrok hij van het geluid. Het voelde alsof het van iemand anders was.
Hij had ooit een afspraakje geprobeerd. Het was een vrouw die in het asiel werkte. Het duurde twee weken. Ze zei dat hij aardig maar onbereikbaar leek, alsof zijn halve ziel ergens anders woonde. Ze had geen ongelijk. Er waren plekken in hem die niemand meer kon bezoeken.