Een vleugje muffe lucht ontsnapte toen het deksel lichtjes kraakte. De met korsten bezette metalen randen hielden stand, maar openden zich voldoende om de opening wijder te maken. Rowan versoepelde de opening verder, voorzichtig om de binnenkant niet te beschadigen. Zonlicht viel op iets kopers dat diep in de schaduwen begraven lag, en stuurde een scherpe glinstering door de kamer.
Even overwoog hij het deksel weer te sluiten. Een leven van voorzichtigheid drong zich terug, maar nieuwsgierigheid drong zich op. Hij tilde het helemaal op. Binnenin lagen geen schatten of overblijfselen. Er lag alleen een koperen sleutel, sierlijk en gegraveerd, strak gewikkeld in broos oliedoek dat afbrokkelde bij zijn aanraking.