Later roerde het meisje zich in haar slaap, haar stem doorbrak de stilte. Ze fluisterde weer “Max”, maar deze keer trilde het woord van angst, alsof ze iemand riep die ze al kwijt was. Manny merkte dat ze reflexmatig de kop van de hond aaide. Hij vroeg zich af of Max de hond was.
Verpleegkundigen vertelden dat de hond gromde als de deuren van het ziekenhuis opengingen, alsof hij verwachtte dat er gevaar naar binnen zou lopen. Zijn angst was scherp genoeg om het personeel te besmetten. Manny vroeg zich kort af welke diepe band er tussen de hond en het kind was ontstaan.