De strijd barstte onmiddellijk los. Vale zwaaide met venijnige kracht met de schop, het metaal suisde langs Manny’s gezicht. Manny struikelde, zijn laarzen gleden door de modder terwijl hij elke slag ontweek. De koude grond bood geen houvast. Het werd een gevecht om te overleven, waarbij elke seconde het gat tussen gevaar en redding verkleinde.
Net toen Vale de schep weer ophief, stormde de hond uit de bomen en sloeg met een woeste vaart tegen zijn benen. Vale viel achterover en stortte in de modder. Manny greep de opening, rukte de schop weg en sloeg de handboeien over Vale’s polsen voordat hij weer kon opstaan.