Joshua was teleurgesteld, maar hij wist dat dat gevoel niets zou veranderen. Als het schoonmaakplan van de stad volledig zou worden uitgevoerd, zou hij de paar veilige hoekjes die hij nog had, verliezen. En als dat zou gebeuren, zou hij Lucky ook verliezen. Hij moest iets doen. Snel.
Hij ruimde weer op bij het toilet van het benzinestation, dezelfde routine. Zeep uit een bijna lege dispenser. Spat water op zijn gezicht. Zijn armen en nek schrobben met tissues. Zijn spiegelbeeld was wazig, maar duidelijker dan normaal. Vochtig haar. Vermoeide ogen. Hij zag er nog steeds ruw uit, maar hij zag er tenminste wakker uit.