Ze zwaaiden vanaf de veranda met geoefende warmte, bagage die niet in verhouding stond tot het katzitten. Hij deed alsof hij de koffer op wieltjes, de kledingzak en de extra schoenen niet zag. Een week is royaal, besloot hij, terwijl hij in de rideshare stapte. Hij sms’te de alarmcode toch, want hij was beleefd, soms te beleefd.
Tussen de vergaderingen door pingelden geruststellende berichten over zijn telefoon. Kat uitstekend. Planten parmantig. Op een foto stond zijn tante naast de vleugel, duimen omhoog; op een andere foto stelde zijn oom de thermostaat af alsof hij efficiëntiemedailles uitreikte. Een laatste sms kwam ongevraagd binnen: Het huis voelt weer als familie. Wees gerust. We hebben het onder controle.