Maar de dingen bleven veranderen. Connor’s telefoon was nu altijd bij hem in de buurt – met zijn gezicht naar beneden en op stil. Hij wierp er een blik op als hij zoemde en stopte hem dan zonder commentaar in zijn zak. Julia merkte hoe hij het scherm wegdraaide als hij antwoordde. Het was subtiel, maar nieuw.
Vroeger deelden ze alles – pascodes, afspeellijsten, stomme video’s in bed. Nu kon Julia zich niet herinneren wanneer Connor voor het laatst zo met haar had gelachen. De ruimte tussen hen was niet hard, maar wel steeds groter. En hoewel ze niets zei, begon de argwaan in haar borst stilaan wortel te schieten.