Maar het was niet één keer. Op een andere dag kwam hij thuis met zijn sportshirt dichtgeritst over een geklede broek, ondanks het warme weer. Julia trok een wenkbrauw op. “Is het niet warm vandaag?” Hij haalde zijn schouders op. “Ik had het eerder koud.” De capuchon bleef aan tijdens het eten, zelfs toen het zweet zich verzamelde bij zijn slapen.
Het werd een patroon. Hij gooide zijn werkoverhemden niet meer in de wasbak, maar koos ervoor om ze “zelf te wassen” Hij liet haar nooit meer zijn kleren opvouwen en hing zijn jassen in de garderobekast in plaats van in hun slaapkamer. Het was niet subtiel, het was strategisch. En Julia merkte het.