Ze begon ze op te rapen, dacht er niet bij na – tot ze bij zijn shirt kwam. Weer datzelfde parfum. Alleen was het deze keer niet vaag. Het was sterk en kleefde aan de kraag en de manchetten. Het vulde de kamer in een paar seconden. Julia bevroor. Haar eerdere twijfels kwamen met stille helderheid terug.
Het was geen voorbijgaande geur. Het zat verankerd in de stof. Dit kwam niet van een handdruk of een drukke lift. Dit was nauw contact, iets dat bleef hangen. Ze dacht aan het excuus dat hij de vorige keer had gegeven. Een oudere klant. Het klopte niet meer. Dat had het nooit echt gedaan.