Haar maag zakte naar beneden. Elena. Zes uur ’s avonds. Bloomingdale Avenue. Dat waren de nachten dat hij zei dat hij boodschappen deed. Hij had die naam nooit genoemd. Niet in het voorbijgaan. Niet in de context. Helemaal niet. Haar hartslag nam toe. De geur op zijn shirt. De leugens. Dit was niet neutraal meer.
Julia staarde naar het scherm, knipperde hard en probeerde de misselijkheid die in haar keel opkwam weg te drukken. Haar handen waren plotseling koud. Ze twijfelde al weken aan zichzelf – ze twijfelde aan elk voorgevoel, elk instinct. Maar nu was het er.