Die avond voelde de stilte in de kamer zwaarder dan gewoonlijk. Julia lag naar het plafond te staren, haar gedachten weigerden tot rust te komen. Was ze een verhaal aan het verzinnen? Was dit gewoon een misverstand? Misschien had ze te veel aangedrongen op de baby, op verandering, op een toekomst waar hij nooit echt om had gevraagd.
Maar toen drong de geur weer tot haar door. Het parfum, dik in de kraag van zijn overhemd. De blik op zijn gezicht toen ze vroeg of het van een vrouw afkomstig was. De ontmoetingen, de geheimzinnigheid. De naam in zijn agenda, Elena. Dat was niet verzonnen. Dat was vastgelegd.