Tien minuten later kwam er een vrouw binnen. Lang, zelfverzekerd, met een kleine cadeautas. Connor stond op om haar te begroeten, zijn gezicht straalde op een manier die Julia in maanden niet had gezien. Hij omhelsde haar met ongedwongen gemak en ging toen zitten alsof dit routine was. Alsof ze een ritme hadden.
Ze praatten en lachten, leunden naar elkaar toe, glimlachten vaak. Julia kon de woorden niet horen, maar de energie was duidelijk – intiem, comfortabel. Haar borstkas verkrampte. Haar huwelijk, dat de laatste tijd zo vol spanning zat, had niets van deze warmte. Haar handen trilden toen ze haar telefoon tevoorschijn haalde en één foto maakte.