Hij ademde trillerig en onregelmatig uit. “Na onze ruzie… wilde ik iets voor je doen. Iets echts. Ik heb me ingeschreven voor een privéles bij haar in Bloomingdale. Ik heb geleerd hoe ik een geur moet maken. Een signatuurparfum. Voor jou. Voor onze trouwdag.”
Julia’s wenkbrauwen fronsten, onzeker of ze het moest geloven. Maar Connor ging verder, de volledige waarheid ontrafelend. “Daarom bleef ik mijn kleren wassen na het werk. De geuren bleven overal aan hangen. Ik wilde niet dat je het zou ruiken en raden. Ik wilde dat het een verrassing zou zijn. Een goede. Een gebaar.”