Het gewicht van dit alles trof haar meteen. Julia ging naast hem zitten en bedekte haar gezicht met beide handen. “Het spijt me zo,” zei ze met een krakende stem. “Ik wist het zo zeker. Ik had gewoon met je moeten praten. Ik had niet van het ergste uit moeten gaan.”
Connor trok haar in een omhelzing en begroef zijn gezicht in haar schouder. “Ik had het je moeten vertellen,” mompelde hij. “Ik wilde dat het perfect zou zijn. Maar ik verborg iets, en ik weet hoe dat voelde van jouw kant. Ik snap het nu.” Ze hielden elkaar lang vast.