Maar dromen zijn delicaat. En de laatste tijd begonnen die van hen aan de randen uiteen te vallen. Ruzies die ooit eindigden met een lach hingen nu dagen in de lucht. Meningsverschillen bleven hangen. Soms voelde het alsof ze niet meer aan dezelfde kant stonden – en dat besef kwam pijnlijk.
In het middelpunt van dit alles stond een kind. Of beter gezegd, de afwezigheid van een kind. Julia had altijd al een gezin gewild. Niet op een wanhopige manier, maar op de manier waarop iemand een schilderij wil afmaken dat al lang geschetst is. Ze zag een toekomst vol kleine voetstapjes en slaapliedjes.