Toen ze haar tienerjaren inging, werd zijn toon steeds brozer. Waar hij haar ooit zachtjes corrigeerde, snauwde hij nu. Waar hij ooit bleef hangen om haar eindeloze vragen te beantwoorden, werd hij nu nors en wuifde hij haar weg. Het was geen regelrechte afwijzing, nog niet, maar het voelde alsof hij met elk seizoen meer afstand tussen hen nam.
Miriam leerde hem voorzichtig te benaderen, haar woorden zorgvuldig te kiezen, alsof ze over een vloer stapte met verborgen zwakke planken. Wat Miriam het meest verontrustte, was hoe verschillend haar vader Daniel en Elise behandelde.