Aiden. Klembord in de hand, lopend door de hal. Hij vertraagde toen hun blikken elkaar ontmoetten en glimlachte. “Oké,” zei hij, “ik zweer dat ik je niet stalk.” Ze gaf een vermoeide halve glimlach. “Weet je zeker dat je me niet gewoon als een havik omcirkelt, wachtend op een nieuwe bloedtest?”
Hij lachte. “Nee, dat zijn de flebotomisten. Ik ben meer het type dat tegen je aanbotst en je charmeert.” Ze trok een wenkbrauw op. “Is dat je officiële titel?” Hij haalde zijn schouders op. “Onofficieel. Maar ik zorg dat het werkt.” Deze keer duurde het gesprek langer, misschien vijf, tien minuten.