Die nacht lag Lucas wakker met zijn ogen strak op het plafond gericht. Hij speelde de flitsen steeds opnieuw af en probeerde ze te ordenen. Maar ze waren wazig en glibberig. Zijn hoofd bonkte van de inspanning. Uiteindelijk viel hij in slaap, zwaar en droomloos.
De Thanksgiving vakantie naderde en de plannen lagen keurig op hun plaats. Lucas zou eerst naar huis gaan en dan naar Rose vliegen voor het weekend. Ze was opgewonden om hem aan haar ouders voor te stellen. “Het is perfect,” had ze grijnzend gezegd. En dat was het ook, behalve dan het ongemak dat nog steeds in Lucas’ borstkas zat.