Toen kwam het fotoalbum. Oma O’Hara zat bij de open haard, omringd door kinderen en cacaomokken, en bladerde door de plastic bladzijden. Ze vertelde over elke foto met trotse precisie-verjaardagen, sneeuwstormen, pianoconcerten. Iedereen lachte. Tot ze pauzeerde bij een foto van Lucas en Lucy, allebei vier, die naast elkaar stonden.
Ze stonden op een dek. Oceaan achter hen. Een witte metalen reling. In Lucas’ hand: een speelgoeddinosaurus. Hij voelde een vreemde schok. “Waar is deze genomen?” vroeg hij. Zijn oma keek dichterbij. “Oh, dat? Dat was vlak nadat je thuis was gebracht.” De kamer werd vreemd stil. “Thuisgebracht?”