Lucas greep het papier vast en de kou verspreidde zich als ijs door zijn borstkas. Geen geboorteziekenhuis. Geen datum. Geen bewijs dat hij bij Daisy was geboren. Alleen een stille zin: intake. Hij staarde ernaar, zijn adem stokte in zijn keel en voelde de wereld een beetje uit zijn as kantelen.
Maar hij zei niets. Niet tegen Daisy. Niet tegen Robert. Niet tegen Lucy. In plaats daarvan vouwde hij het papier weer op, deed de la dicht en liep naar boven. Bij zonsopgang pakte hij rustig zijn tas in. Rose wachtte en het plan was nog steeds van kracht. Maar nu had hij vragen, veel vragen.