Op de derde dag aan boord was het een routine geworden. Lucas wachtte op de voortekenen van een nieuwe ruzie – verheven stemmen, zuchten, scherpe stiltes – en glipte dan weg. Lucy wachtte dan al met haar speelgoed en samen ontsnapten ze aan het lawaai en het gekibbel.
James en Kiara merkten het nauwelijks. Ze waren te druk bezig oude wonden met nieuwe woede te herleven. Die donderdagochtend waren het de ontbijtmenu’s die de doorslag gaven. James wilde het proefplankje van de chef proberen. Kiara rolde met haar ogen en noemde het pretentieus. En de vonken vlogen er weer vanaf.