Marc bleef staan, terwijl hij de stof vasthield alsof het een antwoord kon bieden. “Dit is belachelijk. Je blaast iets kleins veel te veel op.” Clara’s stem trilde, boos en bang. “Want dit is waar ik bang voor was. Ik heb gezien hoe je je bij haar gedraagt. En nu dit?”
“Ik heb niets verkeerd gedaan,” snauwde Marc. “Ik ben hier elke dag. Ik zorg voor Leo. Ik werk. Ik heb niet eens tijd voor mezelf, en nu beschuldig je me van vreemdgaan?” Clara’s vuisten balden zich in haar zij. “Verklaar dan het shirt, Marc. Verklaar de manier waarop je naar haar kijkt.”