“Je bent paranoïde, Clara. Je bent al weken paranoïde,” zei hij. “Je laat een aantal van deze gedachten je hoofd vergiftigen, en nu is het uitgegroeid tot wat je nu aan het doen bent.” “Ik jaag achter de waarheid aan!” riep ze. “Omdat er iets niet klopt, en ik ben het zat om te doen alsof het allemaal in mijn hoofd zit!”
Hun stemmen verhieven zich, scherp en bitter, en botsten tegen elkaar. De spanning die zich al weken had opgebouwd was nu vuur tussen hen – rauw en wild. En toen, vanuit de gang, brak een kleine stem door de chaos als glas.