Het zachte gekwetter van de apen galmde in zijn oren, een griezelige herinnering aan de vreemde samenwerking tussen deze dieren en hun menselijke trainers. Toen Gabriel’s ogen zich aanpasten aan het zwakke licht in het gebouw, zag hij iets dat hem verbijsterd en ontzet achterliet.
Uit de schaduwen begonnen mannen tevoorschijn te komen, hun gezichten gedeeltelijk verborgen door haveloze kleding en sjaals, hun bewegingen weloverwogen en geoefend. Ze bewogen zich met een verontrustende stilte en scanden het gebied met een roofzuchtige blik, alsof ze op iets of iemand wachtten.