Soms, in de stilte van de nacht, ging haar verbeelding op de loop. Wat als het litteken helemaal niet van haar keizersnede was? Wat als ze haar om een andere reden hadden gesneden? Ze had verhalen gelezen van patiënten die wakker werden met littekens van operaties waar ze nooit mee hadden ingestemd. Zou zij een van hen kunnen zijn?
Het litteken leek mee te pulseren met haar hartslag. Elke keer als ze het aanraakte, voelde ze een vaag geklop, alsof iets onder de huid haar indringende vingers kwalijk nam. Ze betrapte zichzelf erop dat ze wegdeinsde, bang voor haar eigen lichaam, alsof de waarheid begraven lag onder die koppige rand.