De beslissing werd snel genomen. Een keizersnede. Ze herinnerde zich de koude steek van ontsmettingsmiddel, de vloed van verdoving, de felle lampen boven haar hoofd. De hand van haar man trilde in de hare toen ze haar de operatiekamer in reden. Angst en overgave vermengden zich totdat ze alleen nog maar haar ogen kon sluiten.
Toen ze wakker werd, huilde de baby al ergens dichtbij. Eerst sloeg de opluchting toe en werden haar ogen overspoeld met tranen. Maar onder de dankbaarheid bleef een holle pijn hangen, de wetenschap dat haar lichaam was geopend en voor altijd veranderd. Ze vertelde zichzelf dat het ergste achter de rug was. Ze had het mis.