Evan stapte naar voren toen Calder een verzegelde doos van zijn vader tevoorschijn haalde die Evan nooit geopend had. “Wacht!” riep hij. Calder wuifde hem weg. “Ik heb het gewoon hier gestopt.” Toen Evan het doosje opende, vond hij tussen de spullen van zijn vader een zwaar, besmeurd horloge. Calder greep het meteen.
Toen Calder aan het horloge draaide, viel er een metalen sleutel uit een verborgen vakje, die tegen de vloer kletterde. Evan raapte hem op, verrast door het gewicht. Voordat hij iets kon vragen, fluisterde Calder dringend: “Dit is wat ze willen. Ze zullen je er pijn voor doen. Nu kunnen we vertrekken.”