Toen hij vroeg of ze iets van Clara had gehoord, pauzeerde Maya lang genoeg zodat Adams zenuwen prikkelden. “Ik weet het niet zeker,” zei ze voorzichtig. De vaagheid voelde verkeerd, alsof iemand op zijn tenen rond een diepere waarheid liep. Ze vervolgde met: “Ik moet terug naar mijn kinderen, Adam.”
Hij vroeg naar details – had Clara het gehad over plannen, problemen op het werk, iets ongewoons? Maya ontweek bijna elke vraag en gaf korte antwoorden die niets onthulden. Ze klonk ongemakkelijk, zelfs angstig, alsof ze wilde dat het gesprek eindigde.