Clara bracht een constante warmte in Adams leven waarvan hij zich niet realiseerde dat hij die miste. Haar aanwezigheid gaf hem aarding – haar stem, haar stille bekwaamheid, de manier waarop ze chaos beheersbaar kon maken door er gewoon te zijn. Hij merkte dat hij daar meer op vertrouwde dan hij ooit had toegegeven.
Na verloop van tijd werd hun relatie het anker van zijn dagen. Werkstress, kleine ergernissen, alles verzachtte zodra hij door de deur liep en haar daar zag. Voor Adam waren die jaren met haar de gelukkigste in zijn volwassen leven die hij zich kon herinneren.