Henrik reageerde niet meteen. Zijn knokkels waren wit op het roer. “Kijk naar haar. Ze is niet alleen verdwaald. Ze probeert ons iets te laten zien.” “En als we hier vast komen te zitten, zijn we er geweest,” snauwde Elias. “Je zei het zelf – we zitten op een klok.”
“Ik weet het.” Henriks kaak spande zich. “Maar wat er ook is, wat haar zo heeft laten doen, ik moet het zien.” Elias staarde hem aan. “Ga je het echt riskeren?” Henrik knikte eens. “Berekend risico.” Elias mompelde een vloek, maar ging er verder niet op in.