“Ze heeft niet bewogen,” zei Henrik over het gebrom van de motor heen. “Niet sinds ze riep.” “Ze wacht om te zien wat we gaan doen,” zei Elias, terwijl hij de zijkanten van de boot vastpakte. “Of ze wacht om te zien of we eten zijn.” Geen van beiden lachte.
Toen ze de rand van de drukrug bereikten, zette Henrik de motor uit. De boot dreef zachtjes tegen een ijsplaat en Elias greep de rand vast met zijn gehandschoende handen. De beer stond op minder dan drie meter afstand – dichtbij genoeg om haar te kunnen horen ademen.