Je coördinaten waren nauwkeurig. Als haar moeder daar nog is, zullen we haar vinden.” Elias knikte, sprakeloos. “Ze had geluk dat je haar vond,” voegde de dokter eraan toe. Henrik schudde zijn hoofd. “Nee. We hebben haar niet gevonden.” De dokter hield haar hoofd schuin.
“Zij heeft ons gevonden.” Die nacht kon Elias niet slapen. Hij zat op de boeg, in wol gewikkeld, en keek naar de baai die glinsterde onder het licht van de halve maan. De boot kraakte zachtjes. De wind was eindelijk zacht. De volgende ochtend kwam Dr. Dagsvik terug.