De dokter bekeek haar dossier en knikte langzaam. Hij noteerde haar vorige diagnose, de chemo, het herstel. “We zullen een paar scans doen voordat we conclusies trekken,” zei hij kalm. “Gezien uw geschiedenis moeten we rekening houden met de mogelijkheid van herhaling. Ik wil gewoon dat je voorbereid bent.” De kamer voelde plotseling kouder aan.
Tula’s kalmte brak. “Nee,” fluisterde ze, terwijl haar stem haperde. “Alsjeblieft, Ashley, breng me naar huis. Ik kan dit niet nog een keer.” Tranen liepen over haar wangen terwijl ze de hand van haar dochter stevig vastpakte. “Niet weer. Niet deze plek. Ik wil gewoon rust. Ik kan dit niet meer.” Haar stem trilde van finaliteit.