Ze berispte zichzelf omdat ze weer in een spiraal terecht was gekomen. Haar gedachten waren naar de slechtst mogelijke plek gesprint, elke redelijke verklaring overgeslagen. Maar angst kleefde aan haar botten, diep en vertrouwd. Toch knikte ze toen Ashley vroeg of ze bleef voor de tests. Ze zou wachten. Dat was ze haar dochter wel verschuldigd.
Verpleegsters rolden haar door steriele gangen, machines piepten, naalden prikten en vreemde vloeistoffen stroomden door haar aderen. Tegen de tijd dat ze terugkeerde naar de kamer, draaiden de muren lichtjes. Uren gingen voorbij voordat de dokter klopte en binnenkwam. Zijn gezichtsuitdrukking was niet opgelucht, maar verward tussen bezorgdheid en verwarring.