Tula staarde naar het scherm, haar adem stokte ergens tussen haar borst en keel. HCG. Ze was niet de meest medisch onderlegde persoon, maar ze was ook niet dom. Ze was al eens zwanger geweest – pijnlijk, angstaanjagend – van Ashley. En als er iets was dat ze zich herinnerde, was het dat woord.
Zwangerschapshormoon. Humaan choriongonadotrofine. Verhoogde waarden betekenden maar één ding. Zwanger. Het bloed verdween uit haar gezicht terwijl ze langzaam een hand op haar buik legde. Was dit een soort grap? Ze voelde niets anders dan de bekende pijn en nu een groeiende afschuw.