Tula’s borstkas zwol aan, maar haar woede brokkelde even snel af als ze was opgekomen. Haar stem haperde. Het ongeloof bulderde niet langer, het hing gewoon in de lucht, zwaar en verlammend. Ze zakte terug in de kussens, met glazige ogen. Ze kon geen enkele verklaring bedenken die ook maar iets van dit alles zinnig maakte.
De dokter aarzelde en sprak toen met de afgemeten kalmte van iemand die een koorddanser is. “Niemand beschuldigt je ergens van,” zei hij zachtjes. “Dit gaat niet over lichamelijk contact. We hebben het hier over een zeldzaam, vooral theoretisch fenomeen-parthenogenese. Het betekent conceptie zonder bevruchting. Bij mensen komt het bijna niet voor. Maar… uw resultaten suggereren iets anders.”