De tv mompelde zachtjes in de hoek toen de avond viel. Tula staarde erlangs. Haar adem kwam langzaam, zwaar. De kamer voelde kleiner dan ’s ochtends. Meer geobserveerd. Meer in scène gezet. Alsof iemand op haar wachtte om een beslissing te nemen waar ze niet in geloofde.
Een verpleegster kwam stilletjes binnen met een klembord. “Mevrouw Abraham? Ik heb alleen uw handtekening nodig voor het uitgebreide genetische panel.” Tula greep naar de pen, haar hand trilde lichtjes. Ze wierp een blik op het formulier, eerst een beetje terloops, tot haar ogen de gedrukte tekst zagen: Geboortedatum: 7 mei 1980.