“Dit ben ik niet,” zei ze, terwijl ze het papier omhoog hield zonder ervan weg te kijken. Ashley stond op, kwam dichterbij en nam de pagina uit haar hand. Haar gezicht veranderde toen ze het las. “Dat is… niet jouw dossier,” zei ze zachtjes. Haar stem was vlak, maar haar vingers krulden zich strak om de rand.
Binnen een paar minuten verscheen er weer een verpleegster, gevolgd door twee artsen. Het dossier werd opnieuw bekeken. Pagina’s werden gecontroleerd. Barcodes gescand. En toen kwam de uitleg – voorzichtig gegeven, maar onmiskenbaar in zijn finaliteit. “Er was een barcode verwisseld op de intakedag,” zei een van hen. “Twee patiënten met de naam Tula. Zelfde initiaal. Verschillende verdiepingen.”