Toen de rekeningen kwamen – en bleven komen – probeerde ze het alleen te dragen. En uiteindelijk moest ze de beslissing nemen om haar huis te verkopen, haar toevluchtsoord met George. Zomaar. Veertig jaar aan herinneringen opgeborgen en overgedragen. De klimop op de veranda zou nu voor iemand anders klimmen.
George had dat huis voor haar gebouwd. Na zijn plotselinge dood was het de enige plek die nog als hem voelde – warm, stabiel, vol zondagse jazz en citroenzeep. Het opgeven was alsof ze hem helemaal opnieuw verloor. Ze had Ashley nooit verteld hoeveel pijn het deed.