Maar Ashley wist het toch. Zij en Robert stonden erop dat Tula bij hen introk, om ruimte te maken in hun toch al volle leven. Emily schilderde een bordje voor haar deur met de tekst “Nana’s kamer” in scheve letters. Tula nam haar intrek in hun driekamerappartement met stille gratie, zich altijd bewust van de moeite die haar aanwezigheid vergde.
Nu, in de stilte van de ochtend, drukte ze een hand tegen haar zij en ademde langzaam uit. Wat dit ook was, het kon niet zijn waar ze bang voor was. Ze zou het niet toestaan. Ashley sliep. Emily was op school. Tula kon het zich niet veroorloven om het middelpunt van nog een storm te worden.