“Hé, rustig aan,” zei Ethan zachtjes, terwijl hij neerhurkte. Maar de puppy sprong naar voren, blafte woest en zijn kleine lichaam trilde van de adrenaline. Toen de stationschef zijn hand uitstak, dook hij opzij en glipte tussen zijn benen door. “Snel duiveltje!” siste hij en draaide zich om.
Twee arbeiders sprongen van het platform en riepen om hulp. Maar elke keer als er iemand in de buurt kwam, draaide de puppy zich om, dook onder laarzen door, schopte kiezelstenen omhoog, hapte naar broekspijpen. Hij bleef koppig in de buurt van de rails en stapte nooit op het grind daarachter.