“Iemand, er is iets op het spoor!” Hoofden draaiden zich om. Gesprekken werden midden in een zin afgebroken. Een paar pendelaars trokken hun oordopjes uit en knipperden verward met hun ogen. Een vrouw hijgde en klemde haar tas steviger vast. Het geroezemoes golfde door de kleine menigte als wind over water. “Wat zegt hij?” fluisterde iemand.
Ethan scande het platform en raakte in paniek. “Er is iets levends daar beneden!” riep hij opnieuw, luider deze keer. Nu keek iedereen. Mensen stapten naar de rand en bogen hun nek om te zien waar hij naar wees. Een man bij de automaat gebaarde naar het einde van het perron. “De hut van de stationschef is die kant op!” riep hij.