Marcus bleef elk speels moment vastleggen. Hij legde foto’s vast van wasberen die zich vastklampten aan leuningen, kruimels opraapten en zelfs op bankjes klauterden voor een beter uitzicht. Het voelde als een bizar harmonieus tafereel – toeristen gefascineerd door wilde dieren, wilde dieren gefascineerd door snacks – tot hij zich realiseerde dat Luna nergens te zien was.
Eerst nam hij aan dat ze achter insecten aan het jagen was langs de waterkant. Hij nam nog een foto en speurde de menigte af naar haar bekende kwispelende staart. Maar de onmiskenbare flits van de gouden vacht verscheen nooit tussen de wasberen en mensen. Een steek van bezorgdheid beklemde zijn borst.