Marcus struikelde over een verdraaide cipreswortel en tuimelde met zijn gezicht in de drassige grond. Hij verloor zijn greep op Luna en ze gleed met een geschrokken kreet uit zijn greep. Modder spatte op zijn ogen en verblindde hem even. De wereld werd een misselijkmakende draaikolk van schaduwen en angst.
Tegen de tijd dat hij de modder had weggeveegd, kwam een van de criminelen dichterbij. Met brandende longen probeerde Marcus Luna terug te halen, maar de man was sneller. Een ruwe arm pakte de puppy op en haar verwoede gehuil sneed door de chaotische nacht. Woede en terreur barstten in hem los.