Uiteindelijk stuitte hij op een onverharde weg, slechts verlicht door een zwak schijnsel van de maan. Zijn longen schreeuwden om lucht, maar hij liep door. Als hij stopte, zou de angst hem verteren. Als hij opgaf, zou Luna in de klauwen blijven van mensen die niets om haar gaven.
De nachtelijke hemel opende zich boven hem en in de verte verschenen vage koplampen. Hij wuifde verwoed, de kans riskerend dat het een andere bedreiging was. Opluchting overspoelde hem toen een gehavende pick-up dichterbij kwam en een verweerde man in modderige regenlaarzen onthulde. De chauffeur draaide zijn raampje naar beneden en knipperde bezorgd met zijn ogen.