En met de realiteit kwam de herinnering. Ongevraagd maar scherp. Vincent bevond zich weer in zijn ouderlijk huis in een kleine stad in Amerika, waar de zomers naar gemaaid gras roken en zijn moeder hem uitnodigde voor het avondeten. Hij herinnerde zich de jongere versie van zichzelf – de jongen die nog niet had gerend, die nog niet had verloren.
Toen, als een schok, kwam Linda. Jarenlang had hij geprobeerd niet aan haar te denken. Maar nu was ze daar – lachend in hun oude appartement, in die blauwe zonnejurk. Zijn vrouw. Zijn eerste liefde. En misschien wel de enige persoon die ooit door de chaos heen de kern van hem had gezien.